به دسته ای از مواد شیمیایی که با واکنش ایزوسیانات و پلی یول تشکیل شده اند، پلی اورتان می گویند، بعد از تولید تجاری پلی یورتان در 1940 م و استفاده از پلی اترها در ساخت فوم های پلی اورتان، استفاده از آن ها به عنوان عایق برودتی و حرارتی بسیار متداول و رایج گردید.
پلی اورتان یک نوع لاک بسیار محکم و بادوام می باشد. زنجیره های بسیار کوچک که در مولکولهای رزین می باشند، در حین خشک شدن پیوند محکمی با یکدیگر برقرار می کنند. در نتیجه پوششی ایجاد می شود که در مقابل انواع حلال، سائیدگی و ضربات بسیار مقاوم تر از لاک های سنتی است و از محصولات شرکت آکوچوب می باشد.
محدودیت در توزیع مواد آلی فرار (VOC)، باعث شده است که به جای پلیمر های بر پایه روغن از جایگزین های آن استفاده شود.
این نوع کمی مایل به کهربایی رنگ است که باعث گرمی رنگ چوب می شود. غشاء سخت و مقاومی ایجاد می کند و آهسته تر از پلی یورتان های بر پایه آب خشک می شود . بنابراین بین دو پوشش زمان بیشتری برای خشک شدن نیاز دارد.
این نوع در داخل ظرف شیری رنگ است ولی پس از خشک شدن مانند کریستال شفاف می شود. برای حفاظت رنگ چوب مناسب است. نسبت به پلی یورتان های بر پایه روغن آبکی تر است، بنابراین به دفعات پوشش بیشتری نیاز دارد. به سرعت خشک می شود. معمولا مواد آلی فرار (VOC) در آنها کمتر از لاک های بر پایه روغن می باشد. با این حال در حین استفاده باید از تهویه مناسب استفاده شود. با آب و صابون پاک می شود. هرگز از پاک کننده های آمونیاکی بر روی غشاء پوششی استفاده نکنید.
در داخل قوطی تیره رنگ است اما پس از خشک شدن غشاء کهربایی سختی را تشکیل می دهد. مانند لاک های بر پایه روغن است. زود خشک می شود و با تمام چوب ها سازگار است. با آب تمیز می شود. مانند پلی یورتان های بر پایه آب، مواد آلی فرار (VOC) کمتری دارد.
انتخاب نوع شفایت تفاوتی در دوام آن ندارد. فقط به خاطر داشته باشید که هر قدر لاک شفاف تر (براق تر) باشد، عیوب زیر کار و فرسودگی های آینده را بیشتر نشان می دهد. اکثر پلی یورتان هایی که مخصوص پوششهای خارجی هستند، می توانند در پوشش های داخلی نیز به کار روند اما پلی یورتان های مخصوص پوشش داخل کار هرگز نباید به جای پوشش های خارجی مصرف شوند. چون در پوشش های خارجی، افزودنی هایی به کار می رود که آن را در مقابل اشعه فرا بنفش محافظت می کند. در صورتیکه که لاک های پوشش داخلی فاقد این افزودنی ها هستند.